δε μιλαμε..

Με βρισκεις να σου γραφω απο το γραφειο μου με κλειστα τα φωτα και ενα ποτο παρεα..ειναι λιγο μελαγχολικη σα παρασταση αν σκεφτεις οτι ειναι σαββατο βραδυ.αν ομως δε το κανεις κι αναλογιστεις οτι διανυουμε εξεταστικη περιοδο τοτε δικαιολογουμαι εν μερει.οπως και να χει στα δυσκολα μου βγαινει να σου γραψω κατ ιδιαν αλλα δε το κανω για να μη με πεις λιγο, ανωριμο και κυκλοθυμικο.οχι οτι δεν ειμαι αλλα καπου αναμεσα σε ολα αυτα μπαινει κι ενα "εγωιστης" που δε με αφηνει.
"γεια σου?" "τι κανεις?" και λοιπα τυπικα θα σου γραφα πρωτα αλλα νομιζω οτι περιττευουν..και συ και γω ξερουμε οτι αυτο που θελω ειναι η επαφη μαζι σου.επαφη που μου στερησες απο δικο μου λαθος αλλα καπου στην ολη ιστορια το βρισκω το δικιο.εξαλλου οπως θελω να πιστευω "ο λαθεμενος χειρισμος του δικαιου ισουται με αδικο".τι σημασια εχει ποιος εχει δικιο και ποιος οχι.σημασια εχει ποιος μετραει για σενα και ποιον θεωρεις απαραιτητο. αυτο ειναι που με τρωει κιολας!
παρολα αυτα ξερω τι πρεπει να κανω...το πε ο Robert χρονια πριν..ακου τον λοιπον!